Popfoto/Teenbeat 1968 interview with George Kooymans.

Popfoto/Teenbeat 1968

DE JONGENSJAREN VAN GEORGE KOOYMANS
"Ik werd op 11 maart 1948 in Den Haag geboren", vertelt hij, wetende wat er van hem verwacht wordt..." dus ik ben … eh... effe denken, bijna 21 jaar oud. Ik woon nog steeds in de Hulshorststraat op hetzelfde adres waar ik geboren werd en waar ik dus mijn kinderjaren doorbracht. Als het mooi weer was zat ik meestal in het Zuiderpark te vissen terwijl ik 's winters dezelfde vijvers onveilig maakte met mijn schaatstechniek. Op een goeie, of beter gezegd, kwade dag ben ik daar een keer door het ijs gezakt. Ik was namelijk zo stom om onder een brug door te rijden zonder eraan te denken dat het ijs daar minder dik is. Nou, en daar ging George hoor, koppie onder. Gelukkig slaagden een paar vrienden van me erin me uit het wak op te vissen. Druipend van het ijswater en bibberend van pure ellende droop ik toen af, nageschreeuwd door een stelletje van die rotkinderen die riepen: "Snoek, Snoeeeeek!" Ik zal het nooit vergeten en zo had het maar weinig gescheeld of er was nooit een plaat van deze jongen op de hitlijsten terechtgekomen, dat begrijp je wel."

BANG VOOR DE TANDARTS
George rekt zich nog eens behaaglijk uit en maakt zich gapend gereed om het volgende epos uit z'n leven aan de Pop-Foto/ Teenbeat lezers toe te vertrouwen. "Vroeger was ik trouwens toch een sportieve figuur", vertelt George, en hij vervolgt: ,,vooral honkbal was een sport die mij na aan het hart lag. Helaas kostte die sport me een week ziekenhuis. Ja, daar hebben ze me mee verlakt hoor. Ik zweer 't je! Op een keer stond ik niet op te letten en toen gooide iemand de bal keihard tegen m'n vinger. Resultaat? Een versplinterd kootje! Aangezien ook in die tijd gitaarspelen een van mijn geliefde bezigheden was, zag ik me genoodzaakt met die vinger naar de dokter te gaan. Ik vreesde namelijk dat mijn muzikale capaciteiten er op den duur onder zouden gaan lijden. De dokter vertelde me, dat het ding weer aan elkaar geplakt moest worden, maar dat ik binnen 2 dagen weer in prima conditie op de stoep van het ziekenhuis zou staan. Nou ja, wat doe je dan? Natuurlijk, ik ging naar het hospitaal. Maar die twee dagen waren, dat bleek later, maar uit de lucht gegrepen te zijn, want ik was met het hele grapje maar liefst een hele week zoet. Niet dat ik er toen vanaf was hoor, helemaal niet. Zes lange weken heb ik nog met een grote brok gips om m'n vinger moeten lopen. Zo zie je, hoe ze je beet kunnen nemen. Ik heb het trouwens helemaal niet op ziekenhuizen en doktoren, schei maar uit! Vooral aan de tandarts heb ik het land. Niet aan de man zelf hoor, dat niet. Maar wel aan die rot boor, begrijp je wel. Ach, vroeger liep het allemaal zo'n vaart niet maar ja, toen ze me een keer moesten pakken voor een gat waarin je zonder moeite een half ons pinda's kon douwen, was 't wel waar! Sinds die tijd is de lol er voor mij wel af."

VAN AMATEUR TOT SUPER-PROFESSIONAL
Uit de verdere loop van het gesprek blijkt dat George, terecht, nogal trots is op hetgeen hij de afgelopen jaren met de Earring, heeft gepresteerd. Hij vertelt van de tijd dat 'ie zonder enige muzikale opleiding, als 10 jarig jongetje volksliedjes stond te zingen op de hoek van de straat waar hij woonde. En dat 'ie op een goeie dag samen met Rinus Gerritsen, een vriendje waar hij vaak Akim-boekjes van leende, had besloten een groepje op te richten. Er werden nog een paar jongens gecharterd en zo werden de Golden Earrings geboren. Ze speelden voor een paar tientjes op schoolavondjes en George was zo trots als een pauw toen hij als eerste Golden Earring, voor 25 piek een 2e hands Mobylette kon kopen. Pas jaren later, toen de Earrings optraden in een show met als hoofdschotel de Scorpions uit Engeland, bleek dat de Earrings een volwassen groep aan 't worden waren. In de populariteitspolls l968 behaalden de Earrings wederom een verdiende eerste plaats, hetgeen wil zeggen dat de groep nog steeds de meest populaire van Nederland is.

WENSDROMEN
George Kooymans is, zo zegt hij, volmaakt gelukkig. Hij zou helemaal niets anders willen doen dan in de showbusiness werken. Hij droomt ervan nog eens een groot orkest tot z'n beschikking te krijgen, met veel blazers en strijkers erbij, waarmee hij kan werken waar en wanneer hij maar wil. Vroeger, toen George nog op de Mulo zat had 'ie nog wel andere aspiraties. Toen wilde George namelijk gaan varen. Het leek hem het bittere einde in een razende storm ergens met een boot op de Oceaan te bivakkeren. Maar die illusie was gauw over toen hij op een goede keer met de Earrings per boot naar Engeland werd getransporteerd. Ziek als een hond meneer! Niet te geloven! Nee, dat hoefde voor George ook al niet meer.

TIJDGEBREK
Onze "popster van de maand" heeft weinig vrije tijd, dat is een duidelijke zaak. Reden waarom hij tot zijn spijt geen brieven kon beantwoorden van fans die hem nog wel eens plachten te schrijven. Alle post wordt gelezen, dat wel! George hoopt dat zijn fans hier begrip voor hebben, want behalve de vele optredens heeft hij, uiteraard samen met Rinus, z'n handen vol aan 't componeren en uitwerken van nieuwe nummers. Je zou Kooymans & Gerritsen eigenlijk best de Lennon & McCartney van Nederland kunnen noemen, behalve voor de Earrings schrijven ze, zij het sporadisch, ook nog voor andere groepen en voor Bojoura. Als alles volgens plan verloopt is er op het moment dat deze Pop-Foto/ Teenbeat verschijnt, een dubbel LP van de Earrings uitgekomen met maar liefst 20 splinternieuwe nummers erop.

TELEURSTELLINGEN
George heeft in zijn carrière weinig teleurstellingen ondervonden, als we hem mogen geloven. Het optreden van de Earrings in de Hamburgse Star-club was bijvoorbeeld niet wat ervan verwacht werd. "Iedereen spreekt over een fabelachtig goeie club" zegt George, "maar wacht maar tot je er zelf een keertje geweest bent, dan praat je wel anders. 't Is niks bijzonders. Waardeloos!"

FAVORIETEN
Op onze vraag voor welke mensen hij bewondering heeft, antwoordt George: "Dylan vind ik erg goed, maar John Lennon is voor mij een soort "superfiguur", ja hij spant voor mij wel de kroon. Van de hedendaagse groepen vind ik behalve de Beatles vooral de groep "Blood, Sweat & Tears" bijzonder fijn. Ook ben ik een bewonderaar van de helaas ontbonden groep Traffic!"

MEISJES
George heeft geen voorkeur voor een bepaald type meisje. "Ze moet er gewoon lekker uitzien!", vindt hij. En of ze nou blond is of zwart doet dan verder niet ter zake. Belangrijk vindt 'ie ook dat ze zich naar de laatste mode kleedt en dat ze een beetje intelligent is.

HUWELIJK
We vragen George hoe hij tegenover het huwelijk staat en hij antwoordt: "Ik heb 't momenteel veel te druk om aan een huwelijk te denken. Tja, ik zou best willen trouwen hoor, maar dan over een aantal jaren. Kinderen hoef ik niet. Ha, ha, dat is niks voor mij. Die zitten maar aan m'n gitaar en zo. Trouwens, dan zou de familie Kooymans meteen zo'n degelijk huisgezin zijn. Nee, op 't moment heb ik echt nog geen trek in die richting."

GEORGE KOOYMANS.. AARDIGE JONGEN!
George kijkt op z'n horloge. Moet weer ergens anders zijn om een bepaalde tijd. Rekt zich nog eens lekker uit en zegt: "Nou, ik weet niks meer! Jullie hebben me het hemd van 't lijf gevraagd!" George heeft gelijk, er is niet veel meer te vragen overgebleven. We lopen met hem mee naar beneden, er worden nog enige moppen getapt welke we hier helaas niet kunnen publiceren, en dan is 'ie weg! We houden nog even onze oren dicht als 'ie wegscheurt in z'n Matra. En een kwartiertje later zitten we achter de schrijfmachine waar dit artikel tot stand komt. 't Was een leuk interview, zonder meer! En ondanks 't succes is George nog altijd een bijzonder aardige knul …